Blog

Toen ik 17 was, in het 5e jaar van de middelbare school, gingen we op Engeland-reis. Ik zat op een meisjesschool en we waren in Londen. Daar kregen we de keuze om te gaan shoppen of naar een museum te gaan. Ik wist dat in dat museum een tentoonstelling liep over de schatten van Toetanchamon en ik wilde daar heel graag naartoe. De rest van de groep wilde allemaal gaan shoppen. Ik herinner me nog hoe spannend het was om als enige tegen de hele groep te zeggen: ik ga met de leraar Antieke Cultuur mee naar dat museum! Ik ervoer een innerlijke tweestrijd tussen mijn eigen pad volgen en erbij horen. Toch heb ik het gedaan. Het was een geweldige ervaring. Ik heb zoveel geleerd en kreeg 1-op-1 aandacht van de leraar. Het was heel fijn om die ervaring mee te maken, maar het was ook een principiële keuze. Een keuze waarmee ik mezelf buiten de groep plaatste. Daar heb ik ook een prijs voor betaald en verdriet van gehad.   

Toch kijk ik er met trots op terug dat ik dat toen gedurfd heb, als 17-jarig meisje. Als ik mijn leven zou navertellen, zijn er nog wel momenten dat ik zo’n keuze heb gemaakt. Er zijn ook momenten geweest dat ik het juist niet heb gedaan. Dan voelde ik mij eenzaam, want ik was niet meer verbonden met mezelf. Voor beide keuzes betaal je een prijs. 

Erbij horen 

Diep vanbinnen hebben we allemaal het verlangen om ergens bij te horen. Veel van onze keuzes zijn gebaseerd op dat verlangen. De ellende is alleen dat we, doordat we die keuzes maken, dikwijls een stukje van onszelf verliezen. We raken de verbinding met onszelf kwijt als we ons teveel conformeren aan anderen. In de ogenschijnlijke verbinding ervaren mensen een diepe eenzaamheid, omdat ze in het verlangen naar verbinding vaak zichzelf en hun eigenheid opgeven. Dat is de bron van veel verdriet en moeilijkheden. Het leidt zelfs vaak tot diepe schaamte, omdat men de verbinden koste wat kost aangaan, ook ten koste van zichzelf. De schaamte ontstaat omdat we niet meer durven onszelf zijn, diep van binnen denken we dat we eigenlijk niet goed genoeg zijn en dat we om OK te zijn, ons moeten aanpassen. De angst om er niet bij te horen maakt dat we niet meer trouw zijn aan onszelf.  

Herkenbaar 

Het verlangen om erbij te horen, kent iedereen wel. Het wordt heel treffend beschreven in deze songtekst:  

If I needed you  

If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain

When the nigh forlorn and the morning’s born
And the morning shines with the lights of love
And you will miss sunrise if you close your eyes
And that would break my heart in two

If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain

Lady’s with me now since I showed her how
To lay her lilly hands in mine
And who would not agree she’s a sight to see
And a treasure for the poor to find

If I needed you, would you come to me
Would come to me for to ease my pain?
And if you needed me, I would come to you
I would swim the seas for to ease your pain  

Ben je benieuwd naar de muziek die hierbij hoort? Het lied is door verschillende artiesten uitgevoerd, maar mijn favoriete uitvoering is die van The Broken Circle Breakdown.

Voor jezelf kiezen 

Om echt keuzes te maken die authentiek zijn, moet een cliënt bereid zijn om alleen te staan. Als het ware de wildernis in te gaan en deze keuzes alleen te maken. Dat is beslist niet makkelijk. Mensen rondom die cliënt verklaren haar voor gek, ze hoort er niet meer helemaal bij. Wat je in die wildernis leert, is om bij jezelf te horen. Thuiskomen bij jezelf is het beste geneesmiddel tegen de diepe eenzaamheid die voorkomt uit ‘erbij willen horen’. De beste remedie tegen het schaamtegevoel van jezelf wegcijferen en niet meer trouw zijn aan jezelf.  

Voor jezelf kiezen vergt moed om telkens alleen te moeten staan. Je hebt een diep geloof in jezelf nodig, de overtuiging dat je OK bent.  

In de coaching-praktijk 

Wij als coaches kennen deze problematiek zowel van onze cliënten als in onszelf. Vaak is er sprake van een innerlijke strijd, wanneer twee behoeften strijdig met elkaar zijn. Transactionele Analyse (TA) kan in zulke gevallen helpen. Bij TA gaan we niet alleen uit van het basisprincipe dat iedereen OK is, maar kennen we ook de Impasse-theorie. Deze theorie gaat over het moment waarop je eigenlijk twee richten tegelijkertijd uit wil. De theorie helpt jou als coach om een innerlijke strijd samen met je cliënt te verkennen en op te lossesn op verschillende niveau’s.  

Begeleiding bieden in de wildernis 

Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het kan zijn om deze cliënten te begeleiden. Wat ik alle coaches en therapeuten graag zou willen meegeven is dat het belangrijk is om met mildheid en geduld te blijven kijken naar deze cliënten. Het is een langzaam en teder proces dat tijd nodig heeft. Daarin geeft de cliënt het tempo aan en neemt zij uiteindelijk de beslissing. Als coach weet je hoeveel mooier het leven van de cliënt kan worden als zij bepaalde keuzes maakt. Maar als een cliënt er nog niet klaar voor is om voor zichzelf te kiezen, die wildernis te trotseren en de beloning die daarop volgt, aan te pakken, dan heeft een coach dat te respecteren. Hoe moeilijk dat ook is. Om ten diepste te begrijpen wat een cliënt die met deze problematiek worstelt, meemaakt, helpt het om te reflecteren over je eigen proces.  

TA helpt bij deze en vele andere problemen die coaches in hun praktijk kunnen tegenkomen. Wil je meer leren over hoe TA jou als coach kan helpen? Dan is de ‘Introductie in Transactionele Analyse’ wellicht iets om te overwegen. Sinds kort kun je deze introductie ook online volgen. In 7 videolessen leg ik je de basisprincipes van TA uit. Op deze pagina vindt je hierover meer informatie. 

Je bent welkom.