Er wordt aan coaches vaak verteld dat ze cliënten met stress- en traumagerelateerde klachten door moeten sturen naar een gekwalificeerd therapeut, toch?
Coachen geloven zelf ook vaak dat ze niet met stress en trauma-klachten kunnen werken. Daar wil ik het graag met jou over hebben. Laat me eerst dit zeggen: werk nooit of nooit voorbij jouw competentie. Als je niet de deskundigheid hebt om een cliënt goed te helpen verwijs je door. Basta.
Ofwel… kan je er voor kiezen om als coach toch te leren hoe je op een veilige en efficiënte manier cliënten met stress en trauma klachten goed helpt. Natuurlijk wil je niemand beschadigen. Je wil goed mensen kunnen helpen. Je wil voor jouw client het verschil maken. Je wil de wereld beter maken.
Even terug naar het verwijzen:
Als je een cliënt, die vaak een enorme drempel over moet om hulp te zoeken, opnieuw gaat doorsturen, zou het kunnen dat jouw cliënt niet alleen het vertrouwen verliest in jou, maar in de hele hulpverlening.
Zij stelde haar vertrouwen in jou en vindt het moeilijk dat jij haar niet verder helpt.
Vaak komt zij tot het besluit dat ‘er voor haar toch geen hulp is’ of dat zij ‘een hopeloos geval is’. Vaak trekken mensen zich dan terug en beslissen ‘hun plan zelf wel te trekken’. Ze nemen hun toevlucht tot oplossingen die eerder ook niet hielpen… of ze geven de hoop helemaal op.
Wanneer je een cliënt verwijst, heb je dus geen idee of die cliënt jouw verwijzing opvolgt.
Wanneer jouw cliënt wel de verwijzing opvolgt weet je ook niet of zij snel genoeg de hulp krijgt die zij nodig heeft. De wachtlijsten zijn soms erg lang… waardoor de problemen voor de cliënt alleen maar groter worden.
Ik geef je een voorbeeld:
Emma werkte als leidinggevende in een groot bedrijf in de Retail. Dit bedrijf ging een nieuw gebouw plaatsen en Emma werd verantwoordelijk voor de inrichting van haar afdeling. Hiermee waren zeer hoge budgetten gemoeid. Emma kreeg veel verantwoordelijkheid. Dit liep allemaal goed, tot vlak voor de opening van het nieuwe gebouw. Toen kreeg Emma zulke hevige stress dat ze niet meer kon denken. Ze kreeg een black-out.
Emma had eerder in haar leven al verscheidene coaches gehad en wist al dat het probleem lag in de angst voor kritiek. Die angst was geworteld in haar jeugd. Haar vader had zijn dromen niet kunnen waarmaken. Hij was streng omdat hij graag wilde dat zijn kinderen wél slaagden in het leven. Hij wilde ze de teleurstelling besparen van het ‘falen’.
‘Alleen therapeuten mogen in de diepte werken…’
Op het moment dat Emma deze intense stressreactie kreeg, werd ik door het bedrijf als coach/psychotherapeute ingeschakeld en heb ik aan de hand van mijn methode ‘Embodied Coachen’ met haar gewerkt. Omdat Emma eerder in coaching al inzicht in haar situatie had gekregen, konden we ons nu vooral richten op haar lichamelijke stressreacties. Dit werk ervoer ze als erg diepgaand. Ze voelde zich écht gehoord en gezien, in haar kracht én in haar kwetsbaarheid. Embodied Coachen heeft echt een verschil gemaakt in Emma’s leven.
Terug naar de stelling van de ‘experts’:
Veel mensen zijn van mening dat in de diepte werken, enkel thuishoort in de praktijk van een therapeut of psycholoog en minder in de praktijk van een coach.
Dat vind ik (zelf opgeleid als psychotherapeut én coach) erg jammer, want de praktijk leert ons dat de cliënten niet zo bezig zijn met het verschil tussen coaches en therapeuten. Cliënten willen hun verhaal kunnen doen en willen vooral een oplossing voor hun problemen. Zij leggen hun diepste zorgen neer en willen daarin gehoord en gezien worden.
Mensen gaan overigens sneller naar een coach dan naar een therapeut, omdat er nog altijd wat een taboe is over ‘in therapie zijn’. Mensen zijn liever ‘in coaching’ dan ‘in therapie’.
Dieptewerk met stress-gerelateerde klachten
Emma wilde heel graag dat haar probleem werd opgelost. Ik kon dit, met behulp van Embodied Coaching, samen met haar doen. Een cliënt ligt er echt niet wakker van of ze met een coach of met een therapeut praat. Ze wil zich enkel gehoord en gezien voelen en haar probleem oplossen. Ik ben daarom van mening dat coaches moeten leren om in de diepte te werken. Vooral als ze werken met cliënten met stress-gerelateerde klachten.
‘Do not harm’
Ik zei het al: werk nooit voorbij jouw competentie. Een (klein) aantal van de cliënten die bij je komen hebben een persoonlijkheidsstoornis. Daarmee werken is een vak apart. Het vereist specifieke kennis om daarmee te werken. Als je die kennis niet hebt, verwijs je natuurlijk door.
‘Do no harm’ betekent ook ‘niet tè voorzichtig’
Ik ga ervan uit dat elke coach degelijk werk wil doen en geen mensen wil beschadigen. Coaches zijn vaak terughoudend om in de diepte met de lichaamstaal te werken omdat ze bang zijn om dingen fout te doen. In mijn ervaring beschadigen we mensen omdat we juist niet de diepte in durven te gaan. Onze eerste taak is ‘do no harm’ en dat we protectie (bescherming) bieden aan onze cliënten.
Mensen gaan met hun diepste zorgen naar een coach. De coach moet weten hoe hij daarmee moet werken. Hij moet ook weten dat het soms geen goed idee is om in de diepte te werken. Bij sommige persoonlijkheidsstoornissen, waarbij de cliënt het contact met werkelijkheid is verloren, is het inderdaad beter om door te verwijzen naar een therapeut of psycholoog.
Echt het verschil maken met dieptewerk, ook als coach
In de opleiding Embodied Coachen leer je door theorie en praktische oefeningen het verschil herkennen tussen stress-gerelateerde klachten en bijvoorbeeld bovenstaande persoonlijkheidsstoornissen. Je leert op een dieper, neurologisch niveau met je cliënten werken, zodat je hen niet alleen bewust kunt maken van de bron van hun klachten, maar ook écht een verschil kunt maken.
Wil jij weten of deze jaaropleiding een waardevolle toevoeging kan zijn aan jouw kennis als coach? Vraag dan een gratis Strategiegesprek met mij aan via deze link.
Je bent welkom.